Obesitas bij volwassenen gaat samen met een verlies aan levensverwachting van naar schatting 6 tot 7 jaar.
Het ontstaan van obesitas berust op een complex mechanisme in de vetcel, dat van invloed is op hormonale processen in het lichaam.
Bij volwassenen voldoet de BMI in combinatie met de buikomvang goed om de mate van het risico op ziekten aan te geven.
Een grote buikomvang is een onafhankelijke risicofactor voor sterfte.
| Normaal gewicht | BMI | 18,5-24,9 |
| Overgewicht | BMI | 25-29,9 |
| Obesitas | BMI | 30-39,9 |
| Morbide obesitas | BMI | ≥ 40 |
Voor kinderen van 2 tot 18 jaar zijn er voor obesitas internationaal geaccepteerde afkapwaarden van de BMI vastgesteld.
Bij kinderen wordt obesitas onderverdeeld in 3 graden.
De grenswaarden volwassenen:
BMI 30 tot 34,9 (graad 1)
BMI 35 tot 39,9 (graad 2)
BMI ≥ 40 (graad 3).
5% Gewichtsdaling verlaagt het risico op het krijgen van diabetes met ongeveer 50% (BMI 34)
Gewichtsdaling verlaagt het risico op (vervroegde) overlijden bij mensen met een BMI van 25 of hoger.
Bij een caloriebeperkt dieet vinden in het lichaam fysiologische tegenregulatiemechanismen plaats.
Vooral het rustmetabolisme neemt af, zodat het lichaam minder calorieën verbrandt.
Dit zou een verklaring kunnen zijn voor de waarneming dat
een sterke caloriebeperking niet het gewichtsverlies geeft dat men zou verwachten.
Gezondheidswinst moet het doel zijn van de behandeling;
slank worden zal (voor de meeste volwassenen) niet haalbaar zijn.